Laatst kreeg ik kreeg een verzoekje om iets te schrijven over een aantal dialectwoorden. Voor wie of wat zie je nog wel een keer. Het gaat me nu even meer over de beleving die ik daar mee had. Ik kreeg woordjes te zien, waarvan ik zelfs het precieze bestaan niet echt wist. De woorden: “Kummelig, ballezjoeren, petossie en tesneuzik” waren voor mij nog wel te verklaren woordjes

NULAND -Het is inmiddels uitgegroeid tot een echte traditie: het jaarlijkse Jubilarissenconcert van Harmonie Union in Nuland. Tijdens een gevarieerd muzikaal programma worden verschillende leden in het zonnetje gezet vanwege hun langdurige verbondenheid met ‘hun harmonie’. Het zegt iets over de saamhorigheid binnen deze vereniging.

GEFFEN –Oudejaarsavond 2015 zal de familie van der Doelen voor altijd bij blijven als een van de meest bizarre uren aller tijden. Een uur voor de jaarwisseling werd het definitief dat Mien, 74 jaar jong, nooit meer ‘het licht in haar ogen’ zou terugkrijgen. In één moment, van ziende mens naar totale blindheid. Kunt u zich het voorstellen? Je eigen kinderen en kleinkinderen niet meer kunnen aankijken. De zon niet meer op zien komen of nooit meer gezellig naar de stad met je vriendinnen. Het is pikdonker om je heen. Het is een heel lang en vooral bizar verhaal. Het gaat je voorstellingsvermogen ver te boven. Het herstel was bovendien een hele lange bijna onbegaanbare weg. En wanneer je nu met Mien (78) aan tafel zit, is een diepe buiging voor deze kanjer op zijn plaats. Respect, groots respect. De woorden, “er is nog zoveel wat ik wel kan”, klinken op weg naar huis nog heel lang na. Hoe positief kan een mens zijn?

Als een complete verassing kwam de uitnodiging bij ons binnen: Of we tijd en zin hadden om een midweekje mee te gaan naar een vakantiepark. Na al die drukke verhuisweken, tijd in overvloed en zin zeker. Even een aantal dagen samen met onder andere Luuk en Gijs even relaxen, heerlijk. Wat een zalig vooruitzicht.