Arig

Tien en Ant waren eindelijk wir ’s hier geweest op d’n brunch en we han wir aauwverwets schik gehad. We kwame gin praot te kort want we han mekare al wir lang nie mer gezien. Tien ha ze wir verdiend bij de verkiezinge. Hij waar snaachs de stemme weg weze brenge en ha daor ’n gratis maaltijd òn over gehaauwe… Hij ha z’n mundje wir geruurd bij de woonvereeniging. Daor weete ze nog steeds nie hoe scheef hij wónt.
We hen van de week ok nog hoog bezuuk gehad ùit Gimmende. Cel en Nellie kwamen hier op ’n bèkske. Ze zage d’r bèij goewd ùit. Hij waar lang geleeje oit m’n uurste vlam. Ik waar virtien en gruuwelijk verliefd. Hij waar al achttien en moes in dienst in La Cortine. Hij liet men wete dattie men nie zaag zitte. Hij wó huisarts worre en ik waar wel èrg frivool. Daor ha ik over geschreven in ’t buukske ‘Vlinders in d’n buik’. Ik wó da buukske òn men aauw liefde geeve en ok nog ’n boeiend boek over de Wambèrg, de umgeeving wor we mekare vruuger ontmoet hebbe. Ik moet zegge da ’t heel gezellig waar um bij te buurte; we kende zóveul dezèlfde minse en we han zóveul sortgelijke intresses. We kwamen nie bijgeprót over d’n hof en de natuur. Ze brochten ok nog ’n èijvùrmig vaasje mee mi mini-pòslilliekes en die stòn hier al daag midden op toffel te pronke. Ik ha vruuger noit gedocht dattie kalverliefde van men oit in ’n buukske terècht zó komme.
Onze Klaas waar mi onze Jos verzocht op de onthulling van de neije Kuusepaol. ’t Waar unne straolenden dag en ’t wier ’n prachtfist, vertelde-n-ie toen ie trugkwaamp. Dieje paol sti op de taolgrèns van de kuus. Òn onze kant van dieje paol beteekent kuus ‘kalf of koe’ en òn d’n Orskotse kant veraandert da. Daor is unne kuus ’n vèrke. Zóiets is heel bizunder en uniek. Prachtig da De Ploegers ùit Liempd daor ’n projekt af gemakt hen. De paol is te bewondere bij kaffee De Vrolijke Jager en visvijver de Schutskuil. Ons manne han d’r veul schik gehad.
‘Wa leeve we toch in ’n arige wirreld,’ klaagde d’n onze van de week. ‘Vurgende week zaate we bij twentig graade lèkker in de zon te bruuje en nou vries ’t en litter sneuw. Wa ’nen ellèndigen trugval. Ochèrrem ons blommen en bloesems. We zulle dees jaor ons pirren en prùime wel op kunne…’
‘’t Is mar te hoope da’t mèrge ammòl dur kan gaon,’ hukte ik in, ‘want ik heb hil onzen hèrd al ingericht vur ons jong mi d’r huishaauwes die hier op d’n eet komme vanweeges de tiende verjeurdag van onze Luc. Ik heb al unne kwak kadookes klaor geleed vur onze jubilaris en z’n zusje en nichjes.’ We zaten ècht in onze rats, want onze Gurt ha de huur van unnen auto gereegeld en nou waar d’r innins sprake van code oranje. Hij zó kooke en da kan ie heel goewd. We zón dus èiges nie hoeve te rèije en da is natuurlijk heel welkom… Gelukkig viel ’t hier mee mi de sneuwval en dùrrum beleefde wij unne prachtigen dag mi ons naozate. De jongste dames moegen unne modeshow haauwe mi al men kleer. D’n hille zulder waar ter beschikking. Da waar ’n groot suukses. Ze kwame gereegeld giebelend de ‘catwalk’ af in unnen anderen outfit. De thema’s die ze bedochte, ware ‘roofdiere’, ‘rainbow’ en ‘sprookjes’. ’t Waar ’n suukses en grif arighèid um te zien hoe goewd ’t tusse de jong durskes klikte.