Jawel. Uitpakken met verhuizen heeft ook zijn leuke momenten. Op onze rommelkamer (inmiddels betiteld als de koppijnkamer) staan gestapelde volle bananendozen te wachten om uitgepakt te worden. Echt zo’n klus voor een regenachtig dagje. Terwijl de radio continu mijn muziek uit de jaren zestig/zeventig laat horen klettert de regen onophoudelijk op het dak.
De eerst doos is de fotoboekendoos. Zou het dan toch nog een mooie zolderdag gaan worden. Van foto’s krijg je van die wegdroom momenten. Het allereerste album is mijn brandweerfotoboek. Vervlogen tijden, herinneringen komen voorbij. Zeker mooie herinneringen, maar ook confronterende met best heftige foto’s en krantenartikelen.
Automatisch ga je terug in de tijd, de jaren zeventig. De brandweer van toen. Ik weet het nog als de dag van gister. Met plm. 12/13 personen gingen we op cursus in Rosmalen. We kregen les van Gerard Neppelenbroek. Een tijd om nooit te vergeten. Na het examen werden we geacht klaar te zijn voor het grote werk. De brandweer was toen een soort van ‘vergeten kindje’ van de Gemeente Geffen. In feite was er niks, helemaal niks. Er stond een oude open brandweerwagen, een pomp en een hele hoop oude linnen poreuze slangen die één voor één kapot klapte bij iets te hoge waterdruk.
Op een van de eerste pagina’s komt onze eerste uitruk voorbij. We dachten dat we het wisten, hoe het moest. We kwamen van een koude kermis thuis. Ook het artikel over de niet startende brandweerauto tijdens een alarm bezorgde ons al vroeg in onze carrière de voorpagina van de Telegraaf. Het was in die tijd letterlijk en figuurlijk vallen en opstaan. Al met al wel een prachtige tijd, een periode om nooit te vergeten.
Prominent in het boek zijn de foto’s van de twee grote motelbranden. Ondanks de ellende voor de familie, een spektakel. Het neerstorten van de F-16. De ontsporing van de trein, het bizarre ongeval op de rijksweg. De herinneringen doen mij de tijd vergeten in mijn ‘koppijnkamertje’.
De brandweer. Vandaag de dag is het vaak nog heftiger. Er zijn grotere branden, ingewikkelder ook. De ongelukken op de weg zijn gecompliceerder geworden. Het voorbeeld van dit alles is het ongeval met de trein in Oss. Al starende in het fotoboek maakt het me mistroostig. De hulpverleners van die dag mogen van mij verheven worden tot helden. Ze hebben een topprestatie geleverd, en gezien de omhelzingen die ze mochten ontvangen tijdens de bijeenkomst, ben ik niet de enige die er zo over denkt.
Foto's:
