27 september 2017

PESTEN

PrietJanPraat

Vorige week was het ‘de week tegen pesten’. Een week lang aandacht voor dat enge gedoe. Op tv keek ik met toeval, samen met de jongens, het kinderprogramma Zapp waar ze het pesten de gehele week onder de aandacht brachten. Er waren films van pesterijen en open gesprekken met kinderen op diverse scholen die met dat gemene fenomeen te maken hadden.

Pesten. Weet je, we herkennen het allemaal. Of, we hebben er mee te maken gehad of, we hebben er van gehoord. Het is echt niet iets van deze tijd. Vroeger, zeker op de lagere school, gebeurde het ook. Echt wel. De soms (best vaak) denigreerde houding van leraren naar bepaalde leerlingen was ook een vorm van pesten. Toen herkende je dat als leerling misschien niet als zodanig wanneer dat gebeurde, maar het was er wel. Dat besef kwam vaak pas op latere leeftijd.

De slachtoffers daarentegen, zullen een andere mening zijn toegedaan. Sommige akelige bijnamen die kinderen kregen vanwege hun uiterlijk, kleding of afkomst waren ook zo’n uiting van pestgedrag. Dat snijdt door de ziel, dat kan niet anders. Zeker mijn leeftijdsgenoten weten waar ik het over heb. Het was intens gemeen. En weet je, zowat de hele school deed er aan mee. Het gebeurde gewoon.

Pesten. Het knaagt zo verschrikkelijk aan je zelfvertrouwen dat het je hele verdere leven kan achtervolgen. Het vreet je op. Wanneer je de verhalen hoort en leest van slachtoffers dan krijg je koude rillingen. Vaak wordt gedacht dat het iets is wat alleen op het schoolplein, in de klas of bij de vereniging gebeurt. Het gaat veel verder, ook bij volwassenen en op het werk komt het maar al te vaak voor. Het is te schandelijk voor woorden.

Op Zapp zagen we de slachtoffertjes: “Ik ga met buikpijn naar school. Ik ga altijd in de bosjes staan, zodat ze me niet zien. ‘Hey zwerver’, dat zeggen ze altijd tegen mij omdat ik geen merkkleding draag, maar mijn moeder kan geen dure kleding betalen”. Het zijn maar een paar van die opmerkingen. Inmiddels brengt de moderniteit nu het online pesten. En dat doen ze dan anoniem, de helden. Intens gemeen.

Pesten. Dat ‘kwaad’ moet, hoe dan ook, worden uitgeroeid. Het versterkt je geloof in deze wanneer je de uitspraak hoort die op school naar Davy werd gedaan: “Hey Davy jongen, doe je masker eens af… Ohh wacht dat gaat niet, dat is je Jodenkop”.

Zouden ze het zelf snappen wat ze zeggen, of gaat hun verstandelijk vermogen dat te boven. Stelletje losers.