Het is zondagavond eerste paasdag als ik deze column schrijf. In de verte rolt vanaf de Molenheide een donder mijn kant op. Het zijn de laatste concerten van Paaspop. Het is opmerkelijk dat ons dorp zo’n evenement herbergt, bijna in de bebouwde kom. Er moeten honderden mensen zijn die er dichtbij wonen en ‘last’ hebben van het geluid. Maar we lijken het goed te vinden, want … het is Paaspop. Mooi dat dit met z’n allen wordt gedragen. Altijd wel iemand die er bij betrokken is en iedereen die niet klaagt doet mee. Bovendien hangt er een toffe sfeer. Gewoon genieten van de muziek en van elkaar. Klein Woodstock of zo. (Ja, ik ben op leeftijd…en ‘over de streep!’)
Ik zei mijn kleindochter dat ik een bundel had gekocht,
ze vroeg me hoeveel datalimiet ik had,
maar het was een bundel van Fernando Pessoa,
een Portugese dichter, wist zij veel.
De uitdrukking ‘app en vloed’ doet haar eerder denken aan een applicatie op haar mobieltje dan aan ‘eb en vloed’. Er zijn mensen die het hebben over God… maar die gast zit niet eens op Instagram of SnapChat:
nee, dán ben je lekker belangrijk… Jezus!
Mijn krant is voor haar een veel te grote tablet waarop je niet kunt ‘swipen’, laat staan een gedichtenbundel. Geen wonder dat ze méér voelt bij een strakke beat met een gescandeerd Sinterklaasrijm en veel herhaling in een clip vol ‘coole’ gasten met petjes en tattoos en sexy chicks, exact volgens de codes van haar ‘peergroup‘. Daar sta ik met mijn bundel met bereik nul.
Ik ben zo’n opa waarvan mijn kleindochter naar oma ‘appt’: “Opa legt alles goed uit hoor, maar zóóó traag!” Dan ben je ‘over de streep’.
Mijn vrouw is gestopt als verpleegkundige bij Bernhoven. Zij voelde dat het haar tijd was om het roer om te gooien en volgde haar hart. Petje af! Stoppen vóór de streep!
Henk
Foto's:
