PrietJanPraat
Sociaal contact. Voor velen bestaat dat fenomeen vandaag de dag alleen nog maar uit Whatsapp, Instagram en ander modern mobiel contact. Natuurlijk, tijden veranderen. En Whatsapp, en dan met name de familie app, kan soms best handig zijn. Maar toch… Vergeten we soms wel eens niet te vaak dat door die moderniteit het gezellige praatje achterwege blijft.
Ik kan me de verhalen van maandagochtend aan de ontbijttafel, waar mijn oudere zus mijn moeder bij deed bijpraten over het voorbije weekend, nog als de dag van gister herinneren. Prachtig. Ik probeerde het zo uit te kienen dat ik precies gelijk met hun aan het ontbijt zat.
Niet alleen het ontbijten op maandagochtend is uit de gratie, ook de uitgebreide verhalen hoor je niet meer. Die zijn al op de dag zelf al gedeeld op de smartphone, inclusief foto’s en filmpjes. Natuurlijk, tijden veranderen. Maar ik geef toch de voorkeur aan die maandagochtendontbijttafel.
Ook zoiets: “Wie zijn jullie buren vroegen we aan een bevriend stel”. “Ja een ouder stel volgens mij, maar vraag niet wie of wat of hoe ze heten”, kregen we als antwoord. We keken elkaar aan met een blik van…. Hallo, je kent de buren niet. Sja, je hoort dat wel vaker, maar voor ons was het een hele rare gewaarwording. Wij hebben onze nieuwe buren juist even op de koffie gevraagd, even kennismaken met elkaar.
Aan de kassa bij de supermarkt was een mevrouw behoorlijk onhandig aan het ‘hannessen’ met het inladen van de boodschappen. Haar moeilijke tas en haar scootmobiel brachten haar bijna tot wanhoop.. Achter haar voelde ze als het ware allemaal van die dodende blikken die alleen maar haast schenen te hebben. Niemand stak ook maar een helpend handje uit. Mijn eega liet haar volle kar staan en hielp het radeloze mevrouwtje uit haar nood..
De dankbaarheid van deze mevrouw deed ons blozen. “Dat zie je toch bijna niet meer, dat is nog eens fijn dat iemand je zo maar helpt”, zei ze, en ze bleef ons maar bedanken. Maar, dat doe je toch, elkaar helpen. Of is het zo erg… dat we dat niet meer doen. Het zal toch niet. Ik kan het me bijna niet voorstellen.
Elkaar helpen. Gekeken naar de toekomst zal de nieuwe generatie, er toch aan moeten geloven. De zorg gaat of is zelfs al aan het veranderen. Mantelzorg en thuiszorg bijvoorbeeld. Het zijn misschien voor velen nog onherkenbare kreten. Maar ik heb het donkerbruine vermoeden dat het toch een behoorlijk nadrukkelijke plek in gaat nemen in onze maatschappij die dan ook nog eens veel verder gaat dan; “je buren kennen of even helpen bij de kassa”.