Kennen we het nog ?

PrietJanPraat

Tijdens ons fietstochtje hadden we een korte ‘ijs’ pauze ingelast. Heerlijk genieten van de bolletjes straciatella, vanille en chocolade. Uit eigen ijsmakerij, stond er te lezen. Een ijsje, ze mogen mij er voor wakker maken..

Naast onze smullerij konden we, of we het nu graag deden of niet, meegenieten van een echt onvervalste Brabantse conversatie van twee andere stelletjes. Of wij er niet waren, niet bestonden, zo druk waren ze met elkaar…. Geen ruzie of zo… Nee heerlijk met elkaar aan het kletsen over thuis, het werk en de fietstocht… En dat allemaal, zo op zen plat Brabants… Platter kon bijna niet… Zo plat, dat ik soms nog moest nadenken wat er mee bedoeld werd…. Mooi man.. Even later op de fiets had ik nog een ‘smile’ op mijn gezicht.. “Ullie vrouw en men wijf”, hoor ik hem nog zeggen.. “Mijn wijf”, dat zeg je toch niet, dacht ik nog. Het was zo onvervalst plat, maar tegelijkertijd ook zo eerlijk… Het Brabantse taaltje, kennen we het nog.

Het kan niet altijd en overal. Een mooi voorbeeld zijn de kleinkinderen. Op school is de voertaal sowieso Standaardnederlands. Zo hoort dat ook. Wij willen nog wel eens vervallen in ons ‘eigen’ taaltje. Soms… zo nu en dan, best vaak dus.. toch? Zeker wanneer er eens een keer snel gereageerd moet worden naar de kroost: “Kom op, en scheit der is ut”, herkennen de mannen intussen wel. Het is in feite hetzelfde als wat Luuk zegt: “Stop.. hou op”, maar dan anders.

Kennen we het nog, ons Brabants? “Hoalde gij de toffel is ekkus op”, of je de tafel wil dekken dus. “Vatte gij de skottelslet ekkus, hij lig in de geut”. of “Ullie moejer en ullieje vodder”. “Hoe hedde gij da gezeed gehad… of, “Essie gerre blert, lottum dan blere”. Of (het getuigde van niet zo heel veel tact) “Ge kunt vur un eindje worst gin hil verreke in hous hoale”…

Cor en Nelleke Swanenberg, Ze kennen iedereen en alles ut ‘hil de ‘contreie’. ‘Cor kumt van Nuland en Nelleke ut Milroi…’ Cor is schrijver, verteller en zanger van het Brabants schoon. Bovendien heeft hij, samen met zijn zoon Jos, zorg gedragen voor het veilig stellen van menig Brabants woord in hun Brabantse woordenboek. Een stukje cultuur veilig gesteld. Bedankt mannen, kunnen we het altijd nog opzoeken als we het niet echt niet meer weten.. En ik heb het donkerbruine vermoeden dat al best veel Provinciegenoten dat nodig hebben.