PrietJanPraat
Het zijn de gesprekjes die zomaar uit het niets kunnen ontstaan tijdens een etentje. Of bij een borrel op een verjaardag.. Daar zou het ook wel passen. “Hoeveel boterhammen eet jij…”, was de vraag. Niks raars aan toch, een gewone vraag waar je heel simpel een antwoord op geeft… Soms ja..
“Soms wel vier boterhammen”, zei ik.. En toen begon het. “Of het vier sneeje waren of vier boterhammen, twee sneeje op elkaar. Want dan zijn het acht sneeje….”. “Ja maar een boterham is toch één snee, en twee sneeje op elkaar is dan een dubbele boterham”, probeerde ik nog….
De discussie was er… Een rondvraag aan tafel bracht geen uitsluitsel en je zag en hoorde de hersenen kraken… Oei, een snee, twee sneeje.. Mooi is dat, je komt het elke dag tegen en je denkt er nooit over na. Een enkele of een dubbele boterham. En waarom heet het ‘boterham’, ook zo’n vraag.
Eerst toch nog maar even de snee, sneetjes, enkele of dubbele boterham nog behandelen. Aan tafel kwamen we er niet echt uit, was ook niet erg… En toch, eenmaal smorgens aan de ontbijttafel borrelde het vraagstukje weer bij me op. Niet echt heel dringend maar toch wel zoveel dat ik mezelf even later het woordje ‘boterham’ zag intikken bij Google.. Grappig, je wil het toch weten, net dan?
Wikipedia schrijft hierover dat een boterham een plak gesneden brood is. Een alternatief is de dubbele boterham: twee sneetjes brood met beleg ertussen, aldus Wikipedia. In Limburg, lees ik, zeggen ze: ”Eén snee is een snee en een boterham zijn twee sneeje op elkaar”, punt uit.
Wanneer ik Mechtilde, een goede vriendin en taalvirtuoos van huis uit, om opheldering vraag schrijft ze: “Och Jan, wij mochten vroeger nooit enkele sneejkes eten. Twee sneeje met beleg ertussen, dat was de norm. De uitzondering was dan weer ’t korstje, of zoals ons vader (Amsterdammer) het noemde ‘het kapje’. Daar mocht iets lekkers op zonder dat er dan een snee bovenop moest.
En dan is er nog het vraagstuk van “unne mik”. Of ze dat in Friesland bijvoorbeeld ook zouden weten wanneer je daar bij de bakker zou zeggen dat je graag unne witte, bruine of geknipte “mik”, zou willen hebben. Wie het weet mag het zeggen…
Och, het is geen wereldnieuws, niet zo belangrijk ook.. Maar toch, zo soms, wil je het gewoon weten hoe het precies zit… Tenminste, ikke wel.