Joop van Dijk: “Mijn eerste boek gaf mij een enorme inspiratie
GEFFEN – De tweede uitgave van Joop van Dijk zijn boek, ditmaal met de titel ‘Van d’n truifel naar het pistool’, is klaar. Drukklaar zogezegd. Na het uitbrengen mijn eerste boek kreeg hij zoveel positieve tips aangedragen dat het besluit voor boek nummer twee snel door hem was genomen. Vanaf dit moment moet hij het even over laten aan derden. “Vanwege die sluimerende rotziekte lukt het me, buiten het schrijven om, allemaal niet meer zoals ik zelf het graag zou willen”, zegt Joop van Dijk (71) uit Geffen.
Door Jan van Ravenstein
Het eerste boek ‘Van de hak op de tak’ herbergt in feite de levensloop van Joop in alle aspecten. Begonnen als metselaar om zijn uiteindelijke carrière als Ambtenaar Parketpolitie, na bijna 30 jaar te beëindigen. Bij die rechtbank was Joop een ‘persoon met aanzien’. En juist vanaf die werkplek deed hij zijn inspiratie in eerste instantie op. In zijn voorwoord beschrijft Joop, op enigszins trotse maar ook bescheiden toon dat in vele privé bibliotheken, van de vele bn- ers die hij als zijn werkgevers mocht bezien, zijn boek een prominent plaatsje inneemt. “Het zijn ook niet de minste namen”, schrijft Joop vervolgens. “De Raadsheer bij het Gerechtshof Meester van Dijk uit Oss, jaren terug als advocaat vermaard om zijn geweldige pleidooien. Ook diverse leden van de Rechterlijk Macht hebben zijn boek gelezen en vroegen belangstellend om informatie”.
Sluimerend
Je ontkomt er niet aan. Het slechte nieuws en vooral de onzekere vooruitgang sloopt ook deze grote, forse, strak getrainde en gezond ogende man. “Maar ik gooi de handdoek nog heus niet in de ring”, zegt hij heel strijdlustig. “Vandaar ook mijn tweede uitgave. Zijn ziek zijn is heel sluimerend. “Ruim drie jaar tob ik er nu mee. In het begin was het allemaal wel te ‘handelen’. Maar nu sloopt het je, in alles. Jawel, ik weet ook wel dat het schrijven van het boek een soort van therapie is geweest. En dat heeft me ook goed gedaan. Zolang je daar mee bezig bent, en daar hoort ook het onderzoek wat je moet doen om te staven of een en ander ook wel werkelijk klopt, denk je in ieder geval niet zo vaak aan die ellendige rotziekte”, zegt hij. Qua mobiliteit heeft hij vooral in moeten leveren. Vandaar ook dat het laatste traject, drukklaar maken, zaken op locatie doorspreken en de vele bezoekjes aan de drukker, worden overgenomen door Heemkundewerkgroep Vladerack waar hij lid van is. Het enthousiasme straalt ervan af. Hij kan bijna niet wachten tot het kant en klaar voor hem ligt. Bijna 200 pagina’s met compleet nieuwe gebeurtenissen vanuit zijn leven ‘van d’n truifel naar het pistool’ heeft hij opgetekend met prachtige foto’s en bij behorende krantenknipsels. Een aanrader van jewelste.
Rechtbank
Wanneer Joop op zijn ‘rechtbank praatstoel’ zit komt er geen einde aan. Diverse rechtszaken worden tot in de finesse uit de doeken gedaan. Joop zijn taak bij de rechtbank was, in de loop der jaren, veelzijdig geworden. Het ging ‘verder’ dan alleen maar zittingen in de rechtbank. Ook het vervoer van verdachten naar en van de rechtbank en het voorgeleiden van delinquenten aan de Officier van Justitie of de Rechter Commissaris. Executie, het arresteren van een personen bij achtergebleven boete betalingen. “Dat was dus echt niet mijn allergrootste hobby. Het was soms best een heftige bezigheid hoor”, lacht Joop. Bijna alles en iedereen van de rechtbank komt voorbij in zijn nieuwe boek. De Zwarte Ruiter, berucht in het Brabantse, toentertijd. Maar ook de Osse Bende komt, met naam en toenaam in beeld. De grote treinroof, de Heineken ontvoerders en de Hakkelaar, ze komen allemaal voorbij. Ook de vele rariteiten die in de loop der jaren hebben plaatsgevonden zijn met gevoel en vooral heel veel beleving geschreven en voor eeuwig aan het papier toevertrouwd door Joop van Dijk.
Het Leven
Evenals zijn eerste boek is de komende utgave er ook eentje met Joop zijn schrijfwijze, ‘van de hak op de tak’. De rechtbankperikelen worden met grote regelmaat afgewisseld met zijn eigen dagelijkse bezigheden en beslommeringen. Juist dat, maakt het lezen zo prettig. Het biljarten, zijn echt ultieme hobby, loopt als een rode draad door het boek. In Dinther (JanRijkerstrofee) behaalde hij nog maar even geleden een prestatie van formaat. “Ik was echt in opperbeste vorm. Series (voor de kenners onder ons) van 103 en 114. Van 86 caramboles in 4 beurten naar 200 caramboles. En hoppa, de kampioen wisselschaal mocht weer mee naar Geffen”, glundert Joop. Ook het ‘Sinterklaas Spelen ‘zoals hij dat benoemt, bij v.v. Nooit Gedacht komt aan de orde. In zijn boek is hij overigens recht voor zijn raap, recht uit het hart. Hij gaar niets uit de weg. Complimenten beschrijft hij uitvoerig en vooral dankbaar. Maar ook de passages waar hij een iets minder fijn gevoel aan heeft overgehouden komen echt wel aan bod. Joop van Dijk, ten voeten uit.
Emotie
De dood. In zijn boek ontwijkt hij dit zware item zeker niet. Vooral het soms bizarre overlijden van zijn dorpsgenoten.. Het nieuws van de 22- jarige Anouk Schuurmans, grijpt hem enorm aan. Op pagina 171 van zijn boek schrijft hij, gekeken naar zijn eigen gezondheid, met emotie: “Hadden ze mij maar te pakken genomen, dan was ik in een keer overal vanaf geweest, en had Anouk misschien nog wel zo’n slordige zestig jaar een mooi en gelukkig leven kunnen hebben”.
Maar ook Broer Savelkouls en Charles Pont worden als het ware herdacht door Joop. De 28- jarige Rinske van Erp heeft haar ‘eigen’ pagina gekregen van Joop. Ook Tea van Erp en Caroline komen ter sprake. Met name dit soort berichtgevingen tekenen de mens “Joop van Dijk”. Een man met emotie, alhoewel hij dat niet al te snel toonbaar wil maken. En toch, tijdens ons warme gesprek samen met Joop en zijn echtgenote Ans, kwam diezelfde emotie even ter tafel, even maar. Met het allergrootste gemak had de titel van zijn boek ook de naam mogen dragen van: “Joop, van Metselaar tot… Sinterklaas, biljarter, vechter, toneelspeler, acteur, karaktermens, verteller, voorbeeldmens, auteur of positivo….
Foto's:
