Medewerkers van Sint Jozefoord in gesprek over het ‘wel en wee’ van de zorg
NULAND -In twee dagen tijd bezocht de staatssecretaris van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) 10 verpleegtehuizen in Nederland. Donderdag 19 januari jl. stond Nuland op de bezoekerslijst van de staatssecretaris. “Ik wil persoonlijk met de medewerker in gesprek, ze recht in de ogen kunnen kijken wanneer we praten over de recente ontwikkelingen en wat hun ervaringen daarin zijn”, aldus van Rijn in zijn voorwoord.
Door Jan van Ravenstein
Sint Jozefoord was er klaar voor. Niet voor niets tot tweemaal toe verkozen tot de beste werkgever in Nederland. Tijdens het kringgesprek met de staatssecretaris was die behaalde prestigieuze titel hoorbaar aanwezig. In de sfeervolle ontvangstruimte is de ontspannen sfeer al duidelijk merkbaar. Natuurlijk zijn er hier en daar wat nerveuze trekjes. “Je hebt ook niet elke dag een staatssecretaris op bezoek”, zeggen de dames lachend terwijl ze genieten van de heerlijke lunch. Het programma is duidelijk. Van Rijn komt ‘sfeer proeven’ en de medewerkers hebben er duidelijk zin in.
Gemoedelijk
Voorafgaand aan het kringgesprek laat Directeur-bestuurder André Groot Bluemink een aantal kerngegevens van het huis de revue passeren. ‘Van klacht, naar kracht’ en uitgaan van positief en constructief denken en vooral doen, is het credo van het huis. De cijfers die verkregen werden tijdens de verkiezing van ‘beste werkgever’ spreken boekdelen; voor hun bevlogenheid ontvingen ze het cijfer 8.5 en de tevredenheid werd beoordeeld met een prachtige 8.7. Voor de betrokkenheid, van en door de medewerkers, ontvingen ze zelfs een 9.2 op het eindrapport. Met enige (terechte) trots werd de korte presentatie vooral door de medewerkers aangehoord. De sfeer zat er duidelijk in. Ze waren er klaar voor. “Laat van Rijn maar komen, wij hebben onze zaakjes hier goed voor elkaar”, was de mening van de medewerkers.
Waardigheid en Trots
‘Waardigheid en Trots, liefdevolle zorg voor onze ouderen’ als startpunt om de ouderenzorg in Nederland te verbeteren. Met dit thema in zijn achterhoofd zit de staatssecretaris zit tussen ‘zijn’ mensen. Niks geen ivoren toren of gebiedende stemverheffingen. Zijn houding en uitstraling doet bijna voorkomen of hij één van hun is, hun collega. De medewerkers van Sint Jozefoord lijken dat ook zo aan te voelen. De tongen komen los en het is echt geen klachtenregen zoals hier en daar misschien wel werd verwacht. Medewerkster Geertje: “Wij doen het hier met elkaar. Er zijn hele korte lijntjes en de directeur, je mag gewoon André zeggen hoor, staat altijd voor je klaar”. Je ziet van Rijn genieten van het positieve en later komen de hoge woorden, dat Sint Jozefoord zou wel eens een voorbeeldfunctie zou kunnen gaan vervullen, er als vanzelf uit. Het laat de ‘kring’ nog meer glimmen van trots.
Regels
Natuurlijk. Het zou te gek zijn wanneer het zo niet zou zijn, er zijn ook klachten. Maar dan meer op landelijk niveau, op het vak als zodanig. Het is een fysiek zwaar vak. “Ik ben werkelijk doodmoe, als ik na mijn werk thuiskom”, horen we vanuit de groep. Een ander wil graag dat de opleiding meer vakgericht gaat zijn. “Er wordt zoveel tijd besteedt aan ‘onzinnige’ dingen. Dat is jammer, richt je opleiding meer op de praktijk”. De staatssecretaris beaamt de opmerkingen maar geeft tegelijkertijd aan dat hij in ‘Den Haag’ met meer disciplines rekening zal moeten houden. Wanneer je de werkwijzen, de ideeën en de ervaringen van deze medewerkers aanhoort klinkt ‘zorg’ eigenlijk zo gemakkelijk. “Helaas zijn er in den lande schrijnende voorbeelden van hoe het niet moet, en juist die tweespalt verdient prioriteit”, aldus de gespreksleider van de dag.
Vragenrondje
Bij ieder kringgesprek hoort een vragenrondje. In eerste instantie is er een stilte, het idee dat alles al is besproken. Langzaam komt het los. “Ik heb nog zoveel vragen, maar ik heb al zoveel gepraat”, zegt Tonnie Hanegraaf. In de ontvangstruimte zag je haar bezig, samen met een aantal bewoners in het geven van schilderlessen. Vanuit die therapie geeft ze aan dat je het talent van de bewoners moet gebruiken in hun dagelijkse bezigheden. ‘Meneer de Haan’ komt voorbij. Om diverse redenen in het begin heel moeilijk handelbaar. En nu, na onderzoeken en vooral ontdekken, is zijn agitatie omgebogen naar het positieve en welzijn. Maak zichtbaar in hetgeen je goed bent. Ook het landelijk patiëntendossier komt ter sprake. “Het is een ware jungle, pure kapitaalvernietiging”, was een veel gehoorde opmerking vanuit de groep. En, bitter noodzakelijk volgens velen, een landelijk goed functionerend case-management. En dan op een zodanige manier dat in het voortraject de basis al is gelegd voor de toekomst van de betrokkene. Deze materie is bij Sint Jozefoord in feite al enigszins ingeburgerd, aldus een medewerkster. Door onze thuiszorg, de bezigheidstherapie en de vele bijeenkomsten die voor iedere belangstellende uit de regio toegankelijk zijn, creëren we al een soort van ‘thuisgevoel’. Het zijn van die opmerkingen die de staatssecretaris zichtbaar goed doen.
Slot
De vele regeltjes en de daarbij behorende controles die moeten worden nageleefd, komen ter sprake. Vaak lopen theorie en praktijk niet gelijk en worden soms handige praktijkvoorvalletjes een vorm van onnodige discussie. “Doe asjeblieft wat minder aan regeltjes, luister eens wat vaker naar de werkvloer”, was een noodkreet. Het gespreksuur, samen met van Rijn, is omgevlogen. De complimenterende slotwoorden van Martin van Rijn: “Niet elke instelling is zover als jullie al zijn”, klinken als muziek in de oren van de medewerkers. “Ouderenzorg, een saai vak? Echt niet, alleen die ene glimlach al, daar doe je het toch voor”.
Foto's:
