Relaxen (na een tijdje dan)
Nou ons vrijwilligerswerk zit erop. Nu stond er van zondag tot volgende week maandag ons relax-week op Zanzibar op het lijstje. Nu het zo ver is moeten we allebei toe geven dat we liever nog een week op het project bleven, niet alleen omdat afscheid nemen zo moeilijk is maar ook dat je in een week langer op project iets meer kunt betekenen dan met je luie ballen in de zon.
Op het vliegveld aangekomen weet je meteen weer dat we in Afrika zijn, het vliegtuig vertrekt anderhalf uurtje later. Maar ja dan zitten we ook korter op Nairobi AirPort. Dit bleek echter niet zo toen we aankwamen voor de doorvlucht werden van gate naar gate gestuurd met de mededeling van het kan nog wel ff duren. De tijd 19:05 werd 00:05. Och toen het zo laat was bleek de vlucht gewoon niet te gaan, we moesten ons tickets maar ff om zetten voor een vlucht voor de volgende dag. Lijkt even een tegenslag maar op naar de servicedesk, hier blijkt iemand achter te zitten die net zoveel weet van tickets omzetten als ik van breien weet ook niks. We hebben daar vijf uur over der desk gehangen tot der supervicer er was. You wait was het enigste wat ze kon zeggen, nou dat hadden we wel door als je heel de nacht met 20 man over der desk hangt. Het enigste voordeel je krijgt een band met Australiërs Afrikanen en Indiërs die in het zelfde schuitje zitten. Maar de supervicer plande een vlucht via Kilimanjaro om 07:05, echter weer van gate naar gate werd het 10:05 en zouden we dan eindelijk om 14:25 op Zanzibar staan. Ik moet toegeven ik heb hem niet zo heel vaak vet maar nu stond ik echt op het punt om direct terug te gaan naar Oeganda en daar wel iets nuttigst doen, maar dan komt toch de zuinige Nederlander ik had het resort op Zanzibar al betaald.
Toen we dan eindelijk om 17:00 op het resort aankwamen was dit dan ook wel een paradijs vergeleken met de dorpjes waar we doorheen reden in Zanzibar, en we werden dan ook met open armen ontvangen 24 uur later dan hun verwacht hadden. Al die tijd had onze chauffeur op het vliegveld gewacht en maar in zijn auto blijven slapen.
De eerste dagen hebben we dan ook niks gedaan als iets gegeten en gedronken en op onze strandbedjes liggen.
Donderdag hebben we dan eindelijk iets gepland zwemmen met de dolfijnen dit is dan ook wel meteen om 05:30 in de vroege ochtend omdat later de dolfijnen dieper gaan zwemmen omdat het water te warm wordt, dat het warm wordt kun je wel zeggen de watertemperatuur zal hier 30 graden zijn.(opwarmen van de aarde) Marianne had besloten om niet mee de zee in te duiken i.v.m. haar oren. Die heeft de foto’s gemaakt en ik heb de dolfijnen mogen zien en aanraken onderwater al waren ze supersnel verder doen we niet veel meer als een korte wandeling en terug denken aan Oeganda.
Je kan merken dat de dag naar huis dichterbij komt Marianne begint zich druk te maken over der grijze uitgroei van der haren, dus wordt er gezocht naar een local die ze kan verven. Deze was zo gevonden en kon er meteen terecht en voor een prijs daar heb je in Nederland de verf nog niet voor, dus ook verf voor thuis meegenomen.
Omdat we hier niet zoveel ondernemen is dit dus tevens onze laatste blog.
Bedankt voor het volgen van ons avontuur, en voor de langere verhalen ben je natuurlijk van harte welkom in Geffen. Al was het nog zo mooi hier in Zanzibar
Ons hart blijft toch bij de hulp die we een beetje hebben mogen geven aan die met weinig tevreden zijn omdat ze niet veel hebben.
En je met een glimlach betalen.
Groetjes van Peer en Marianne
Foto's:
