Weten we het nog…. Op die leeftijd. Dat je er heilig van overtuigd was dat Sinterklaas in Spanje woonde. In een heel groot kasteel, met alle maar enigszins denkbare Zwarte Pieten. Samen met zijn, toen nog naamloze, witte schimmel. En het geloof dat Zwarte Piet echt door de schoorsteen kwam en niet zomaar, met een of andere toverring, door de voordeur kwam bij een schoorsteenloos huis.
Ik bedacht het me toen ik het telefoontje kreeg van onze ‘mannen’. Rosmalen aan de lijn: “Opa… Opa.. Heb je de tv aan staan. Hij komt op tv, maar de stoomboot zit vast Opa”, hoor ik ze gillen door de telefoon. Er was een kleine ondertoon van paniek, maar toch ook wel het rotsvaste geloof dat het allemaal wel goed zou komen.
‘Geloven in de Sint’. Hoe mooi is het, hoe prachtig om mee te maken. Ik weet nog zo goed, van ‘toen’. Om zes uur in de vroege morgen maakte ik mijn oudere broer en zus wakker. “Kom, mee naar beneden. Misschien is Hij al geweest”, niet wetende dat broer en zus die avond daarvoor getuige waren geweest van het feit dat ons pap en mam alle pakjes hadden klaargezet…. Herkenbaar, toch?.
Ze leven een aantal weken helemaal in hun wereldje. Onze ‘jonge gelovigen’. Het gedoe van de veeg- kleur-, zwarte, racistische, schmink- of discriminatiepiet, gaat helemaal aan hen voorbij. Zwarte Piet is de enige echte, dat zijn de knechten van de Sint en ze wonen in Spanje. Punt uit. “En die andere dan”, probeer ik nog. Ze kijken me aan of ik water zie branden. “Ja opa… Dat zijn allemaal Hulp Pieten, opa”, zeggen ze met zoveel overtuiging dat ik het zelf ook nog bijna ga geloven… Och bedenk ik me… Zwarte, veeg-, kleur- of roetpiet… Wat maakt het uit… Laat ze toch in hun wereldje, het is zo mooi en het duurt maar zo heel even. Laat ze toch geloven..
Met het puntje van de tong tussen de lippen zaten de heren een dag later, samen met opa, een tekening te kleuren. Oma draagt zorg voor de pepernoten en de limonade. En dan komen de verhalen vanzelf, zo wonderbaarlijk mooi.. Ze hebben het over de pakjes die allemaal uit de boot moesten om hem los te kunnen trekken. De grote vraag was hoe het verder moest met het Pietenhuis en of Zwarte Piet, ze hebben geen schoorsteen, bij hun thuis met de ring door de voordeur zou komen. En of de boot er wel op tijd zou zijn, de sluis was ook al stuk… Geloven… wat is het toch mooi.
Gijs en Luuk zitten er helemaal ‘in’. Ze ‘geloven’ dat het een lust is. En Sinterklaas is hun ultieme held en Zwarte Piet, is Zwarte Piet. ‘Hun’ Zwarte Piet, welteverstaan… Niet meer en niet minder.
“En daar hebben ze vanaf te blijven”, toch… Opa?
Foto's:
