“Vluchten…En wat neem je dan mee?”. Deze stelling kwam laatst zomaar ergens voorbij. Hij stemde mij tot nadenken… Ik moet zeggen dat ik er ook wel vaak aan gedacht heb wanneer ik al die angstige beelden zag/zie op tv van al die vluchtelingen. Je ziet ze daar hulpeloos staan, op dat donkere strand, vaak met kinderen en een plastic tasje. En jawel.. oké… Er zullen heus wel profiteurs bij zijn, de zogenaamde economische vluchtelingen… Ook ik ben me dat bewust. Maar allemaal, al die mensen… profiteurs? Een gezin bijvoorbeeld, met van die kleine ukkepukkies, die alles achterlaten om dan in een rubberbootje zo’n grote immense natte koude gevaarlijke zee over te steken. Met alleen een plastic tasje als je totale bezit.
We hebben toch allemaal die verwoestende beelden gezien van al die verschrikkelijke bombardementen daar. De barbaarse moorden, kinderen die huilend en hulpeloos tussen de puinhopen zoeken naar papa en mama.… Wanneer je daar geen kippenvel van krijgt, dan…. Floortje had er een prachtreportage over…
“Wat zou je meenemen”, was het discussiepunt. “Ineens, zonder enige voorbereiding zou je moeten vluchten uit je woonomgeving, weg uit Nederland. Afscheid nemen van je familie, vrienden, je werk, sport… Als je daar tenminste de tijd voor zou krijgen. Weg, naar een vreemd land. Welk land, je zou het niet weten. Als het maar veilig is”. Het wrange is, dat Nederland het allemaal al een keer heeft meegemaakt, zo’n zeventig jaar terug.
“Wat zou je meenemen?”. Natuurlijk kom je er niet uit.. Je voorstellingsvermogen kan dat eigenlijk niet bevatten, wel dan? Maar de stelling was er nu eenmaal. Sja, de kinderen natuurlijk, foto’s, kleren, eten, je mobieltje.. “Kom, er is haast en je hebt twee plastic draagtasjes, maak je keuzes”.
Wel mooi was dat een ieder voor zichzelf zijn, of haar, eigen woon en leefsituatie in ogenschouw nam. Het zogenaamde ‘huisje, boompje, beestje’ verhaal. Het idee, zomaar plotsklaps, afscheid moeten nemen, van alles wat je lief hebt. Samen, ergens aan de Zeeuwse kust, met zo’n honderd lotgenoten in een rubberbootje stappen, de woeste zee op. Bestemming onbekend. Naar Engeland, Frankrijk of misschien wel naar Portugal of Spanje.. Er staat een harde wind, er is regen en het is koud, heel koud… Enig idee hoe dat zal voelen?
Weet je. Soms is het niet verkeerd om je even te verplaatsen in de medemens zodat je een en ander iets beter weet te waarderen.
Op het internet kwam ik de aankondiging van de reizende tentoonstelling Achtergelaten Erfgoed van Erfgoed Brabant tegen, waarin twee Syrische archeologen foto’s laten zien van verwoest erfgoed uit het land van herkomst.
Hieraan gekoppeld laat het Stadsarchief beelden zien van Oss in diverse oorlogstijden. De tentoonstelling wordt op 20 oktober officieel geopend en is tot januari te zien bij het stadsarchief in Oss. www.stadsarchiefoss.nl
Foto's:
