GEFFEN – “Onze ogen gingen, achteraf bezien, open tijdens een tocht door Kenia en Tanzania die we samen deden. We kwamen met onze auto muurvast te zitten in het rulle woestijnzand. Zo maar uit het niets kwamen daar kinderen tevoorschijn die door hun ouders en familie verstoten waren. Het waren net dieren, heel langzaam kwamen ze bij ons. Zo schuchter en ze waren zo bang. Dat, en het bezoek aan hun dorpje, heeft toen een hele grote indruk op ons gemaakt”, zeggen Peter Schuurmans (51) en Marianne Schuurmans- van den Heuvel (49) uit Geffen.
door Jan van Ravenstein
De kogel is door de kerk. Peter en Marianne gaan (vertrek op 26 oktober) voor zes weken naar Oeganda (Afrika). “Om kennis te maken met het land en de mensen”, is hun eerste reactie op de overbekende ‘waarom’ vraag. Marianne blijft tijdens het gesprek toch wel worstelen met die stelling. “Mijn wens gaat in vervulling. Zorgen voor mensen, met in het bijzonder het zorgen voor kinderen. Wij hebben zelf geen kinderen en misschien dat die aanblik van die kleine vaak hulpeloze hummeltjes daar, mij zo heeft aangegrepen. Want weet je, wat ik daar toen in Kenia heb gezien, dat gaat nooit meer van mijn netvlies af”, zegt ze heel behoedzaam. Haar woorden maken grote indruk, ook op haar man Peter. Hij is stukadoor van huis uit. Peter oogt een beetje als het ‘ruwe bolster, blanke pit’ type. “Hij lijkt wel stoer, onze jongen. Maar hij heeft maar een heel klein hartje”, lacht Marianne. Dat blijkt ook wel. Zeker wanneer Peter zijn verhaal laat horen over de diverse projecten daar in dat verre Oeganda.
Doingoood
Een simpele internet zoektocht naar ‘vrijwilligerswerk Afrika’ bracht hun bij de Stichting Doingoood foundation (www.vrijwilligerswerk-afrika.nl). Met een bijzonder goed en vooral warm gevoel zijn ze na een informatieavond van de stichting, thuis gekomen. “We kregen alle info die we maar konden wensen. Bovendien was het heel vertrouwelijk allemaal, geld en donaties bijvoorbeeld zijn bij hun niet de hoofdzaak. Natuurlijk, het hoort er nu eenmaal bij en donaties zijn van harte welkom. Maar ‘zorgen en helpen’ staat bij deze stichting met stip bovenaan. De kosten, zoals reis- en verblijf, zijn voor eigen rekening”, zegt Peter. Op de site van de stichting Doingoood worden de vele diverse projecten in beeld gebracht. Peter en Marianne gaan voor zes weken wonen in het gastverblijf van een compleet afgeschermd park. Op het park is onder andere een crisisopvang voor kinderen van nul tot vijf jaar, een jongerenopvang, een kliniek, een basisschool en er is voortgezet onderwijs. Peter gaat les geven op school en Marianne gaat zich bezighouden met de weeskinderen van nul tot vijf jaar.
Peter
Op dit moment is Peter zoekende naar de juiste job. Jaren aaneen is hij, komende vanuit de praktijk, leraar geweest op de stukadoor school in ‘s-Hertogenbosch. “Een prachtige baan. De jongeren het stukadoorsvak leren, mooi toch”, zegt Peter. “Hij kan gewoon erg goed met jongeren omgaan. Hij heeft een engelengeduld en aan de andere kant staat discipline bij hem heel hoog in het vaandel. En dat wordt op de een of andere manier heel goed gewaardeerd door de jeugd”, vult Marianne aan. Het zal hem in die zes weken Oeganda zeker van pas komen. Peter gaat, samen met een vaste leraar, les geven op school. “Ik ga ze proberen te leren om een ambacht onder de knie te krijgen. Timmeren, metselen of misschien wel stukadoren. Samen met een vaste leraar van daar. Maar ik weet nu al dat, wanneer je het goed zelfstandig doet, ze je al snel loslaten in het lesgeven. Daarnaast is de spreektaal Engels, dus dat zal ook wel even wennen zijn. Ik ben heel erg benieuwd hoe het allemaal zal gaan”, lacht hij. Vanuit het gastverblijf vertrekken ze elke morgen ieder naar hun eigen werkplek om dan na een werkdag elkaar savonds weer te zien. “Och, er verandert eigenlijk niet zoveel, alleen andere mensen, een andere baan en een kilometertje of zeven duizend verder van huis”, zeggen ze beiden met een lach.
Marianne
Haar carrière ligt, of beter gezegd, lag bij Organon. “Ook ik heb na de overname door de Amerikanen, mijn congé gekregen. Tussendoor heb ik nog wel even een baan gehad, maar sinds ook dat project ten einde kwam ben ik ook zoekende. Ik heb nu wel mooi alle tijd op me te concentreren op ons komende avontuur”, zegt ze. Want, het is, hoe dan ook spannend. “Nu begint het echt te kriebelen. De verklaring bij het VOG, waaruit blijkt dat ons gedrag in het verleden geen bezwaar vormt voor het vervullen van een specifieke taak of functie in de samenleving, was positief”, ook mooi, niet dan.. zegt ze. Marianne gaat zich bezighouden met weeskinderen van nul tot vijf jaar. “Ik ga luiers verschonen, de fles geven en zorgen voor dat kleine grut. Knuffelen mag niet, zeggen ze omdat hetgeen we doen van tijdelijke aard is. De kinderen mogen zich niet aan je binden. Er moet toch weer afscheid worden genomen. Maar of ik die afspraak echt na zal kunnen komen weet ik niet. Het lijkt me zo’n prachtig werk, zo dankbaar ook. En knuffelen is zoiets fijns.. Ik ben zo benieuwd.
Hun wens gaat in ieder geval vervulling. “Weet je, we gaan nu niet om geld schooien. Eerst maar eens kijken hoe het gaat daar. We willen het met eigen ogen zien en ervaren. En wanneer het gevoel goed is, dan zien ze ons daar misschien wel voor een langere tijd terug”, zeggen ze eensgezind.
Een fantastisch initiatief van twee echte kanjers, het laat een warm gevoel bij je achter.
Foto's:
