Mijn verjaardagspresentje van de ‘mannen’. Het is inmiddels een jaarlijkse traditie geworden. Samen met de jongens en de papa en mama van de jongens een dagje naar de Efteling. Niet alleen Luuk en Gijs kijken er erg naar uit, ook opa en oma zitten helemaal in de Efteling flow..
“Gijs: “Opa, ik ben zo zenuwachtig, moet je mijn hart eens voelen. Het bonkt er bijna ut”, we zouden het die dag nog vele malen horen. Ze wisten al precies waar ze in zouden gaan en waar juist ook weer niet. Joris en de Draak en de Baron leven alleen nog maar in hun fantasie. Luuk zegt gewoon heel vastbesloten dat hij daar dus echt niet ingaat en Gijs zou wel willen zegt hij heel stoer, maar hij is alleen bang dat hij gaat ‘kotsen’. Mooi bedacht Gijs…
In eerdere jaren waren roodkapje, de boze wolf inclusief het hele sprookjes arsenaal in het sprookjesbos, het onderwerp van gesprek. “Repelsteeltje, de draak, de reus en het meisje met de ‘zware’ stokjes”, hoor ik Gijs zeggen. Luuk kijkt Gijs aan of hij water ziet branden… Zware stokjes…
De Efteling. Weet je, de entree is niet echt goedkoop. We zijn het ons bewust. Maar, in alle eerlijkheid mogen en kunnen we stellen dat je er ook wel heel erg veel voor terugkrijgt. Je krijgt echt niet alles in één dag bekeken, never en nooit niet. En… Een klein feitje, maar wel kenmerkend voor het totaal. Het toilet is gratis, ze zitten daar iet te zeuren om een kwartje, wanneer je hoognodig moet.. En dat maak je wel eens anders mee, zelfs bij een torenhoge entreeprijs.
Het Carnaval Festival, de Pagode, het Sprookjesbos, de sprookjesboom en de traptrein.. we hebben het allemaal mogen beleven… Luuk was de ‘chaparon’ van oma en Gijs die ontfermde zich over opa. “Dan kun je mijn hand vasthouden opa, als je bang bent”. Sowieso, een hele geruststelling.
Het speltakel “De Ravelijn” is een hoofdstuk apart, dat is genieten. Alleen al van de ‘koppies’ van dat kleine grut om je heen.. Met open monden hebben Luuk en Gijs het allemaal zitten aanschouwen.. Harde opzwepende muziek, galopperende paarden, vuur, een burcht met ridders, een jonkvrouw, zwaarden, gevechten en ook nog een vuurspuwende draak… Het komt allemaal voorbij. Om je heen hoor je, vooral de jongens, meeleven met de ridders. Ze zitten helemaal hun wereldje.. Werkelijk schitterend om te zien…..
Na bijna tien uur Efteling op één dag was de reactie: “Gaan we nu al”. Bij de uitgang van het park markeert een prachtige dubbele regenboog als het ware het park. Het overbekende sprookje van “de pot met ‘goud’ op het einde van de regenboog komt bijna tot waarheid in het sprookjesachtige Efteling sfeertje.
“Opa…. Zullen we die pot met goud even gaan zoeken”, hoor ik ze bijna in koor zeggen… Tot het einde toe… Onvermoeibaar, mooi man.
Foto's:
