Het eindrapport van vóór de grote vakantie, dat belangrijke moment. Ik kan me die tijd nog zo goed heugen. Vooral spannend, weet ik nog. Op de eerste plaats natuurlijk de belangrijke mededeling of je over was.. En dan mocht je met die keiharde uitslagenlijst op huis aan… Je voelde het bij wijze van spreken, in je handen branden.. Het zijn herinneringen, misschien valt het wel mee. Misschien worden ze door mij ook wel iets te donker toebedacht. Maar het valt me wel op dat ik, hoe oud ik ook ben, niet één rapport van ‘toen’ heb teruggevonden.
Ik denk dat ik ze voor eeuwig heb laten verdwijnen. En weet je, dat doe je niet zonder reden. Vandaar die donkere bedenksels van mij betreffende die rapporttijd. Na de lagere school, ‘mocht’ ik naar Heesch, naar de Broeders van de Mulo. Dat was ook een feestje kan ik je vertellen. Wat een gedoe… Dat huiswerk elke dag. Voetballen stond hoger op mijn lijstje dan algebra of Frans.. kan ik me nog herinneren. Het hoe en het waarom dat ik daar geen cijferlijsten van heb kan ik verklaren. Ze bestaan gewoonweg niet.
Mijn carrière daar bij de Broeders duurde tot de kerstvakantie. Mijn eerste rapport had een zogenaamde “bespreking” nodig, en niet eentje van 10 minuten.. Nee, volgens mij zijn we er meer dan een uur geweest. En ik mocht er persoonlijk bij zijn, maar of ik daar zo blij mee was? Ik zie die Broeder nog voor me zitten in zijn zwarte toog… Streng sprak hij ons pap en ons mam toe: “Weet u, hij kan het zo goed, jullie zoon. Maar hij doet er gewoon helemaal niks voor. Kijk toch eens, een drie voor algebra. En dan ben ik nog royaal geweest”, aldus de Broeder. Einde carrière Mulo. “Thuis werken”, wilde ik. Het werd voor mij een andere Kerst dan voorheen, kan ik je vertellen.
Hoe mooi is het dan wanneer Luuk met zijn rapport thuis komt. Luuk is op dit moment ons enige kleinkind met een officieel rapport. Gijs mopperde wel een beetje dat hij nog niks geen rapport kreeg. Volgens jaar Gijs.. En de dames Fien en Luus.. Och, die krijgen van ons sowieso een ‘tien met een griffel’. Maar dan Luuk. Prachtig, echt waar hoor.
Bij Luuk op school, de Overlaet in Rosmalen geven ze geen cijfers. Een smiley of een duimpje, maar wel met een duidelijke toelichting van de juf. Terwijl ik de lijst doorneem bedenk ik me dat het toch maar goed is dat Luuk niet in alles op opa lijkt… Ik lees wat de juf als toelichting heeft geschreven in zijn rapport: “Wat een prachtig rapport, hij gaat als een speer. Luuk is heel gemotiveerd en geconcentreerd. Ik ben heel trots op hem”. Mooi man… Hoe anders sprak die Broeder tegen mij…
Nee… Naar mijn idee heb ik dit soort teksten nooit, van bijvoorbeeld ‘Meester Prinssen’, mogen ontvangen. En dat lag dan meer aan mij dan aan hem… Ik ben het me echt wel bewust.
