We hadden het al op Facebook al wereldkundig gemaakt. En dan gaat het als een lopend vuurtje door je FB vrienden- en vriendinnenkring. “Tijd voor beschuit met muisjes. Tijd voor een feestje, er is een vierling geboren”, schreven we. Wij waren verblijd met vier van de allermooiste koolmeesjes die er de komende tijd op onze aardbol gaan rondvliegen.
Het is sowieso feest in onze tuin. Pa en Ma Koolmees, we noemen ze gekscherend Vlieg en Vlug, kregen van ons, zeker de eerste dagen, de meeste aandacht. Vanaf mijn plekje aan de keukentafel zat ik als het ware eerste rang qua uitzicht op hun nieuwe onderkomen. Ik had de drukte van de verbouwing en inrichting van hun toekomstige kraamkamer al een aantal keren waargenomen. “Het zal toch niet”, hoorde ik mezelf zeggen…
Vier vogelhuisjes hangen er inmiddels, naar een idee van knutselaar buurman Henk.. Hij was het ook die het eerste huisje eigenhandig in elkaar heeft gefabriceerd en aan Luuk heeft geschonken. De overige drie voor Gijs, Fien en Luus komen van opa’s hand. In Luuk’s huisje zijn de koolmeesvogelbaby’s geboren, daar hebben ze het daglicht mogen ervaren.
In de dicht gebladerde struik bij de poort zit een koolduif in alle rust te broeden op twee eitjes. Af en toe fladdert hij met geraas uit zijn struik en van zijn nest. En zaterdagavond liet onze merel, hij zit altijd op ons gazon te pikken, luidkeels van zich horen. Hij was zijn gebied als het ware aan het afbakenen. Na wat speurwerk zagen wij dat zijn echtgenote drukdoende was om in haar kunstig gebouwde nest in de haag, haar eitjes uit te broeden.
Wat een feest. Nog meer borelingen op komst. Het is zaterdagavond, zo rond de klok van negen uur… Nog steeds is het prachtig weer. Het is doodstil in onze tuin, geen zuchtje wind… We horen de merel zijn lied doen… Mooi, wanneer je er echt naar wil luisteren. Of hij een boodschap heeft voor een kennis in de tuin van Karel of Henk, of…
Het schijnt zo te zijn dat de merel met zijn gezang de dag opent, ’s morgens om vijf uur en in de avond, rond de klok van negen uur de dag weer afsluit.
Intussen vliegen paps en mams koolmees af en aan met steeds weer een wormpje in hun snaveltje… In en uit… in en uit… Het blijft maar doorgaan. Wat een energie, prachtig. We kijken elkaar aan en we weten dat we hetzelfde denken: “De natuur, wat is dat toch mooi, en wat een rijkdom”.
We worden woest wakker geschud door de duif. Haar robuuste gefladder verstoort ineens de stilte.. Ze laat de boel, de boel. Even haar benen strekken voor ze de nacht ingaat…
Foto's:
