Schijndelse kunstenaars stelden afgelopen zondag hun huis, tuin of atelier weer open voor het publiek. De vorige editie van de Atelierroute, twee jaar geleden, kende stralend zomerweer. Nu werkte het weer minder mee, maar toch was er weer veel belangstelling. “Het was vanaf het begin een komen en gaan van bezoekers,” zegt José van Esch, een van de organisatoren. “Dat ging zo de hele dag door, ook toen het ‘s middags wat begon te miezeren.”
Aan de Atelierroute namen achttien kunstenaars deel. Dertien van hen waren al eerder van de partij. Tot de nieuwkomers behoort Jo Brouwers.
Arendonk
Je mag hem een laatbloeier noemen. Brouwers begon zich pas vier jaar geleden serieus met kunst bezig te houden, na een werkzaam leven in uiteenlopende beroepen als politieman, bioboer en opbouwwerker. Eenmaal met de vut wilde hij zijn creatieve kant de ruimte geven. Op zijn 64ste ging hij naar de kunstacademie in het Belgische Arendonk. “In die keuze ben ik ook wel een beetje gestuurd,” zegt Brouwers met een lach. “Twee zoons hebben de Rietveld Academie gedaan, dan kun je als vader niet helemaal achterblijven.”
Aanvankelijk twijfelde hij om mee te doen aan de Atelierroute. “Ik heb nog niet zo veel om te laten zien, vind ik. Maar om nou te wachten tot de volgende keer. Dan ben ik al zeventig.”
Zijn werk is deze zondag te zien in de tuin en op het erf. Brouwers werkt zowel abstract als figuratief en met verschillende materialen. “Ik werk met hout, klei, gips en acrylic one, een soort kunststof. Zo probeer ik van alles uit. Alleen aan kappen in steen ben ik nog niet toegekomen.”
Soms biedt een kunstwerk zich bijna op een presenteerblaadje aan. “Deze knotwilg werd door de bliksem geraakt. Toen ik de schors eraf haalde, kwam er een prachtige vorm tevoorschijn. Ik hoefde hem alleen maar gutsen en wat details naar voren te halen.”
Een eindje verder ligt een sculptuur van stukken populierenhout, glad gepolijst in de vorm van kiezelstenen en bijeengehouden door een buigveer.
Koppen staan er ook. Hij wijst op twee zelfportretten. “Die moesten we als opdracht maken. Ik heb hier twee versies. De ene staat binnen, de andere is buiten ondergescheten door de duiven. Goed voor de relativering. Als je acht weken naar je eigen kop staart, moet je oppassen voor egotripperij.”
Bijzonder is ook de bronzen buste van zijn zoon Roeland die op 18-jarige leeftijd is overleden. “Het was een bijzonder moment toen hij in brons werd gegoten. Ik vond het een soort wedergeboorte.”
Heestershuis
Zaterdag werd de aftrap voor de Atelierroute al in het Heestershuis gegeven. In het museum zijn proeven van het werk van alle deelnemers te zien. Ieder maakten zij een kunstwerk rond “de identiteit van Schijndel”. Dat heeft zeer uiteenlopend werk opgeleverd zoals een fraai houten Servatiusbeeld van Jan Aldenhoven, “drie door de tijd geslepen ouderen in gesprek over de toekomst” van Ben van Rooij en een collage van Jos Schouten waarin verleden, heden en toekomst van Schijndel worden verbeeld. Jo van de Dungen brengt een ode aan Doris van Oorschot en van José van Esch is serviesgoed te zien met daarop onder andere het treinstation. Maar ook Meierijstad inspireerde. Bijvoorbeeld in een driepuntige sculptuur van Marga van der Linden en drie gestapelde blokken van Simon Bout. Ria van Uden vertaalt de Schijndelse identiteit weer bijna letterlijk in schorsbos. Bianca van der Linde laat zien dat identiteit aan verandering onderhevig is. Eerst krijgt die vorm in kleine kring, in het gezin. Maar de kring wordt steeds groter en gaat uiteindelijk over gemeentegrenzen heen. “Schijndel wordt nu een samengesteld gezin. Het is niet anders”, concludeert Van der Linde.
De tentoonstelling in het Heestershuis is nog te zien tot 19 juni.
Foto's:
