DRUKKE DAAG
Het is carnaval. Op zijn Brabants gesproken: Drukke Daag, voor best veel mensen onder ons.
In vroegere tijden was het een feest dat begon op zondag wat dan duurde tot en met dinsdagnacht klokslag 24.00 uur. Dan begon de vastentijd en hoorde je niet te feesten. Vandaag de dag worden er met het grootste gemak drie dagen aan vastgeplakt. De vrijdag en zaterdag aan de voorkant en ook nog eentje aan de achterkant. Op de woensdag na het feest gaan er nog hordes feestgangers op stap naar de zogenaamde kasteleinsbals of om te gaan haringhappen… Een aantal pas nadat ze het askruisje hebben ontvangen.
Het schijnt zo te zijn dat het haringhappen op Aswoensdag voorkomt uit het feit dat er wel vis maar geen vlees in de vastentijd gegeten mocht worden. Maar of dat nou de echte reden is om na al die feestdagen er nog een dag aan vast te koppelen… Wie het weet, mag het zeggen.
Tijden veranderen. Ook carnaval, en ook de beleving daarvan. Zeker naarmate je ouder wordt, heb ik het idee. Toen, voor mijn gevoel wel heel lang geleden, had ik me nooit kunnen bedenken dat ik dat prachtige feestgedruis aan me voorbij zou laten gaan zonder dat ik er ook maar iets van mee zou krijgen. Ja, den optocht, die zien we… omdat hij rakelings langs ons komt.
Maar toen, in mijn topjaren, om die tijd zo maar eens te betitelen was het aeaen groot feest. Zaterdag na het sluiten van de winkel begon het, voor mij tenminste. En zondag was er de optocht. We gingen niet voor de prijzen, puur voor het meedoen. We kochten, lui als we waren, onze creatie altijd op zo’n speciale verkoopdag en zochten er dan een passend thema bij. Want een handig bijkomend feit was, dat je met meedoen meteen in de stemming bent voor het feest. Althans dat was onze ervaring.
Ik heb het nu over de tijd dat onze kanjers, Jeske en Bram, er nog niet waren… Ruim de eerste helft van de jaren zeventig. Sja, enigszins beschamend, maar dan waren we eigenlijk drie dagen onderweg. Gewoon, ergens in Geffen. Bij de Gover, de Gouden Leeuw den Baddy of daar ergens tussenin. Eten deden we bij den Baddy, de Barriaere, de Lucht, van Heeswijk of bij het Motel of, als het zo uitkwam, bij iemand die toevallig een hele grote pan boerenkoolstamp had klaarstaan. Wat een tijd, wat een mooie herinnering…
En nu.. wat zal het zijn, zo’n dikke veertig jaar later… Nu gaat, een aantal weken voor de feestelijkheden, de telefoon of een Appje.. Of we met carnaval nog plannen hebben? Die vraag komt dan uit een soort van beleefdheid.. wetende dat het stappen met carnaval bij ons al jaren uit de agenda is verdwenen.. Babysitten mam en pap… zou dat gaan? Ja natuurlijk, laat maar komen.
We doen nu de polonaise al jaren met zen viertjes, en over eventjes met zen zessen, in onze huiskamer… Ook gezellig, wel anders, maar vooral heel erg leuk.
Foto's:
